Peuterspeelzaal

Een maand geleden werd mij gevraagd 'gaat Riva al naar de peuterspeelzaal?'. En toen dacht ik: oooohja, dat bestaat ook nog! Die vraag kwam echt zo uit het niets voor mij, ik was er totaal niet mee bezig en wist eerst geen antwoord, behalve 'nee'.

Ik heb hier vorig jaar wel overna gedacht, mijn besluit schommelde van ja naar nee. Ergens in de zomer zal ik de knoop doorgehakt hebben, is het blijkbaar bij nee gebleven, en ben ik het thema peuterspeelzaal helemaal vergeten. Keuzes maken geeft ruimte in je gedachten!!

Later thuis zat ik terug te denken aan het gesprek (wat trouwens heel gezellig was!). En ik dacht weer nee, ik heb haar nog aan de borst! En ik wil niet dat ze nu al in een soort systeem terecht komt. Nee, dit vrije kind blijft vrij en hoeft nog niet...

Het is niet dat ik Riva in die zin niet los kan laten, maar onze relatie is gewoon niet zo dat ik de behoefte voel om haar daarheen te brengen. En aan haar merk ik ook niks, dat ze dat zou willen. 

Wij hebben gekozen voor natuurlijk-ouderschap op onze manier, dus we laten de natuurlijke gang van zaken het voortouw nemen. Dat is voor ons heel ontspannend. Riva en ik zijn bijna dagelijks veel onder de grote mensen en kindjes. Dus wat dat betreft 'mist' ze niks. En ik heb haar liever buiten, in de echte wereld, in het echte leven, onder de mensen van verschillende leeftijden en met verschillende levens (zo ziet de echte wereld er namelijk echt uit) dan dat ze een of twee ochtenden binnen zit in een 'klasje' met alleen maar kinderen van haar eigen leeftijd. Dat is niet wat de wereld is dus valt daar naar mijn idee niet veel te halen.

Ze praat al als een kleuter van 4, was met 1,8 jaar zindelijk en weet veel van allerlei dingen, ze help al met koken bijvoorbeeld, is handig en al best zelfstandig. Dit heeft ze allemaal op haar eigen tempo en in volledige vrijheid (zonder druk) geleerd, altijd toegang tot de veiligheid bij papa of mama (mama met borst). Dat patroon willen we graag zou houden. Dit heeft ze allemaal geleerd omdat we haar de afgelopen twee jaar lang mee hebben genomen en betrokken hebben bij alles wat we doen. Eerst, en soms nog wel eens, vanuit de veilige draagdoek, maar later ook zelf en alleen. Het is een wijs meisje met een heldere geest.

Nee, laat haar maar lekker doen wat ze doet. Dat gaat hartstikke goed! We hebben daar geen school-instantie of leerkrachten voor nodig. De leer-kracht zit in haarzelf, en wij scheppen de voorwaarden om dat er uit te laten komen.

Ik begrijp goed hoor dat ouders de keus maken om wel naar de Peuterspeelzaal te gaan. En ik heb daar totaal geen probleem mee. Echt, ieder z'n ding! Soms maken ze deze keuze uit praktische overweging, soms omdat het bij het kind past of bij de levensstijl. En ik zie dat kindjes het er hartstikke leuk kunnen hebben. Misschien doen wij dat over een jaar ook wel, al kan ik me dat nu nog totaal niet voorstellen omdat ik nu denk wat ik denk voor ons.

Ik hou ervan als dit soort vragen op mijn pad komen. Dan kan ik daar weer lekker over nadenken en broedden op wat ik nou wil. Welke visie heb ik voor mijn kinderen en ons leven? Dat is voor mij niet moeilijk doen, maar juist doen wat bij mij past.

De afgelopen weken is deze vraag vaker gesteld, blijkbaar is het DE vraag als je kindje een paar maandjes twee is ;) en nu weet ik mijn antwoord, en weet ik goed waarom het antwoord nee is.

Het ligt natuurlijk in het verlengde hiervan; gaat Riva naar school straks? En wat voor school? Of blijft mijn vrije kind vrij, en gaat ze leren in de echte wereld, buiten, bij papa en mama, bij oude opa in de moestuin, met opa sporten en naar de molen, bij wijze mensen, tussen de dieren, op de markt, in musea's, op citytrip naar het buitenland en bij andere gezinnen die dit ook gekozen hebben?

Daar ben ik nu lekker op aan het malen, en onderzoeken. Gelukkig heeft dat nog even tijd, de leerplicht geld pas vanaf 5 jaar. En dan  is er gelukkig in dit land alle vrijheid om je eigen keuze in onderwijsvorm te maken. Al wordt dat door de overheid niet van de daken geschreeuwd, het kan wel. Hoera!